sözlük yazarlarının çocukluk anıları

3 yaşındaydım. nerden hatırlıyorsun o zamanı diyebilirsiniz. ama hatırlıyorum. annem babamın arkadaşıyla yatak odasına gitmişti. beni salonda televizyon başında bırakıp. ağlayıp zırlamaya başlamıştım. hiç umurlarında bile değildim. sonrasında kapılarını açtım. ve her şeyi görmüştüm. şimdi herkes düzgün olmamı bekliyor ya buna şahit olan bir çocuk büyüdüğünde nasıl olabilir ki?

anlatilanlara göre 3 ya da 4 yaşındayım,uyurgezermişim küçükken odamda uyutulurken sabah salonda bulunabiliyormuşum bir gün sabah annem ve babam uyandıklarında her yere bakmalarina rağmen beni bulamamışlar eve hırsızın girip beni kaçırdığını bile düşünmüşler, tam polisi arayacaklarmış ki koltuğun altından kolumu uzatmışım bu da böyle bir anımdır o zamandan belliymiş free takıldığım:d

7 yaşlarında kuzenimle mahallede top oynarken cips almıştık. küçükken bile yemek konusunda hayvan olduğumuz için heyecanla paketi açarken cipsin çoğu yere döküldü. yakınlarda karınca yuvası vardı biz de çocukluk kafası işte o kocaman cipsleri karıncaların üstüne attık puhahahah güya karıncalara yardım ediyorduk tam hatırlamıyorum ama durumları iyi değildi :d

kızlarla yakar top oynarken bi kızın burnunu kanatmıştım. babasına şikayet etti beni , babasını görünce hemen kaldığımız apartmanın kapısına koşup zile bastım, kapı açıldı babası da hayli yaklaşmıştı bana, bende fermuardan pipimi çıkarıp gelsene gelsene yaptım ikisine ardından eve kaçtım tabi akabinde babamdan güzel bir dayak ve o lanet olası bodruma kitlendim hatırladıkça hem güler hem üzülür hem de utanırım :)

yazın çok sıcak olduğu için evimizin balkonuna cibinlik kurup çocukken kardeşimle orda yatardık uyuyana kadar da gökyüzünü izler uçakları sayar yıldızlar hakkında kendimizce muhabbet döndürürdük. hayatımın en güzel yaz geceleriydi.

+aneeaağğhhh suığh saaaağğllll -eve gel artık eşşek herif bi dünya ödevin var bağırtma beni millein içindeee. canım anam (bkz: smiley)

yaşım 3-5 arası bir şey hayal meyal hatırlıyorum ama okula gitmediğim kesin. küçük 3 tekerlekli bir bisikletim vardı. bisikletin altında yürüyen aksamı birleştiren su borusu kalınlığında şeritler halinde borular vardı. babamın traktör ile malzeme taşımasından öykünerek ben de az ilerdeki kum yığınından evin önüne kum taşımak istemiştim. akşama kadar boruların üzerine kum koyup taşımaya çalıştım hep yolda döküldü bütün kumlar. ama hep denedim. böylesi bir kararlılık, böylesi bir aptallık. insan gerçekleri öğrenince umut etmeyi de bırakıyor.

çocukluk denilince aklıma gelen tek şey alper (bkz: çocukluk aşkım)

10-11 yaşlarındaydım. o zamanlar da sokakta bisiklet süren büyükler vardı. bende sürerdim fakat sadece düz alanda gidip gelirdim. onlar ise yokuşlardan inip çıkarlardı. bir gün bende yokuştan inicem, neyim eksik diye saldım yokuştan aşağı kendimi. ama o da ne benim bisiklet vitesli değil, yavaşlamıyor, durmuyor. ana caddeye doğru son hız ilerlerken zor bela sağa kıvırdım. sonrası yara bere içinde bir beden ve çatlayan bir burun.

ilkokuldayım. 4. veya 5. sınıfım. internet kafe ile yeni tanıştığım dönemler. bir gün bisikletle evden babamın yanına gideceğim. dedim internet kafeye uğrayayım da izleyeyim milleti. para yok zaten. bisikleti de kafenin önüne bıraktım. girdim içeri izliyorum milleti. ben orada bayağı vakit geçirmişim. annem de hazırlanıp çarşıya gelmiş benden 1 saat sonra. daddy dükkanda yok. babamın dükkanı ile internet kafenin arası iki sokak. babam biliyor malını. gelmiş bakmış ben oradayım almış bisikleti götürmüş. bende dükkana gideceğim diye bir çıktım bisiklet yok. nasıl titriyorum ama. konuşurken ses gırtlaktan değil de bağırsaktan geliyor. kafedeki ablaya sordum yok görmedim dedi. ben de artık yapacak bir şey yok diyerek gittim dükkana. baktım bisiklet orada. içim hem rahatladı hem de bir öküz oturdu. dükkana girdim babam neredeydin dedi. cevabını biliyor ya. soruyor. bir asıldı bana tokatı. secdeye yattım geri kalktım. allah'tan annem vardı da tek tokatla kurtulduk.

teyzemlere misafirliğe gittik o akşam kuzenim keremle baya oynadık falan neyse annesi kuruyemişçiye gönderdi bizi ablam da geldi ev ile kuruyemişçi arası pek yok köşeyi dönünce hemen yanın da kalıyor.neyse işte çocukluk aklıyla koşmaya başladım ben önden o sırada ayağım takıldı terliğim olduğu için neye takıldı pek anlayamadım ama pat yere kapaklandım o şoku atlatamadan kuzenim düştü sırtıma.nasıl canım yandı ama çenemi yarmıştım o gün izi durur.geçmedi ama kuzenim geçti benden be sözlük.çocukluğum hep onunlaydı benim ama o da şerefi kırık çıktı.aldı çocukluğumu gitti.

yasim 8-9 mahallede arkadasla oturuyoz ayni binada oturdugumuz kamilde geldi tam hatirlamiyorum biseyler oldu bu kamil beni yatirdi yere cikti ustume tokatliyo tam ne oldugunu hatirlamiyorum baya bi bunaldim tabi kalktim bi tane saglam yapistirdim buna amk cocugun kasi acildi kan fiskiriyo cocuktan ulan cocuk kostu eve hastaneye falan gittiler annesi tuttu anneme cocugumun kasini patlatti bilmem ne diye gitti ama sucsuz olduguma eminim tabi cocugun annesinin yaninda annem bisey yapmadi kapiyi kapadi annem bi elamet geldi hiuiuiuiuiu ulan o gun hakli oldugum halde dayak yedigime mi yaniyim yoksa annem.beni 1 ay disari salmadi ona mi yaniyim o gotosa bi tane daha koyamadim ona mi yaniyim cocuklada hala konusmam amk

erkekler arasında daha kucuguz sünnet olacak biri vardı herkes diyor ben oldum falan sonra şeyma vardı dedi bende oldum dedi dedim kızlar sünnet olmaz dedim oda aramıza girmek için oldum işde diyip ağlamaya başladı sonra aç göster dedim acdi dedim seninkinin hepsini kesmişler dedim beni babasına şikayet etti sonra bu vesileyle ilk kez canlı cinsel organ gördüm mutsuzum

çocukluk anılarımı arkadaşıma anlatmıştım. şu tepkiyi aldım "mahallenin kıskanılan çocuğuymuşsun. iyiki seni küçükken tanımamışım sana acayip uyuz olurdum kanka." ben mahallenin uyumlu, örnek gösterilen, zayıf olduğu kadar minik ve utangaç çocuğuydum kanka. ve evet en çok benim oyuncağım vardı.

henüz beş-onbeş yaş aralığındayım,o yüzden anaokulundan bir anımı anlatayım.top havuzunun üzerinde bir file bulunuyordu,herkes oraya tirmanmaya başladı.ben de tırmandım,sonra kaprimin düğmesi oraya sıkışmaz mı,beni seven kız -nazlıydı ismi- top havuzunun tabanına paralel olan file tavanda sıkışıp kaldım ya ,kız düğmeyi geldi koparttı,her anlattiğimda hissederim bunu

dayımın düğünü mü ne vardı ben de o aralar 6-7 yaşlarında falanım işte kuzenlerle falan toplanmıştık ki melih abim vardı o geldi yaşlı bir amcanın bahçesi var efsane ağaçlar var demesi üzerine çeteleşip bahçeye gittik bahçede tam bahçeydi amk hemen bir kayısı ağacını gözümüze kestirdik. en küçük ben olduğum için ağaca beni çıkarttılar kayısıları toplayıp aşağı atıyordum bunlar da ceplerine dolduruyorlardı ki amca pompalı tüfekle beliriverdi şerefsizler kaçtılar beni de ağaçta bıraktılar akşama kadar ağaçta kaldım babam geldi aldı beni

büyük yeğenimle aramızda 4 yaş var. ben 5, o 1 yaşında. çok kıskanırdım ben onu. çünkü babam benimle ilgilenmeyip onu severdi. ilgi hep ondaydı. ben de dayanamadım, bir gün gittim bunun kıyafetlerini giycem beni o sanıp da sevsinler diye. bak bak akla bak. aldım çekmeceden bunun bi tane zıbınını, geçirdim kafayı kolları falan. sonra sıktı tabi minicik şey. çıkarmaya çalışıyorum, yok çıkmıyo. en son oturdum anıra anıra ağlarken annem geldi. o da çıkaramayınca kesti makasla. ilk terliği de o zaman yedim annemden. sonra onun eşyalarını elleme demeler, odayı kilitlemeler vs. şimdi arada abimler gelirse anlatırız böyle böyle olmuştu diye. ama kimse farketmedi hala anlatırken yüzümdeki buruk gülümsemeyi. çocukluğumun katili oldu ya.

galiba on yaşında falandım kardeşimle köydeki evimizde oyunlar bulmaya çalışıyoruz falan,bizim odada o zaman divan var sıralı bi şekilde iki tane arka arkaya bir tanede karşıda,arka arkaya olan divanların arasında da az bi mesafe var.çok eğleneceğimiz bişey bulduğuma emindim,takla atarak divandan divana geçiyorduk.baya sarıyo falan ben birinciden ikinceye geçerken geçemeyip kafa üstü iki divan arasına düştüm..bir süre kaldım öyle kardeşim bana gülüyordu falan bi öldüm gibi oldum,eğlendirmedi. bu da böyle bi anımdı arkadaşlar

ya ilkokuldaydım bisiklete biniyoz arkadaşımı arkama bindirdim.(arkasına birini bindirince havalı olursun bi de öyle bi mantık vardı ne alakaysa).işte biz geziyoz falan yolda çok da samimi olmadığım sınıf arkadaşımızı gördük.işte şaka yapalım falan diye düşünürken arkama bindirdiğim arkadaşım üstüne sür üstüne diyince bende üstüne sürmeye başladım çocukta duracak nasıl olsa diye kaçmadı iplemedi ben duramadım mı çocuğa çarptım.düştük hepimiz falan.çocuk kalktı bende kalktım kavga etmeye başladık biz.sonra ben ağlamaya başladım tabi bende sjjs.bisikletimi kaldırdım yerden arkama tekrar bindirdim o arkadaşımı ve gittik.o arkadaşımla hala hatırlatırız olayı birbirimize sjsjsjjz

ilk okul 2 yada 3.sinif zamanlarimdan... annem beni almaya gelmisti yine okul çıkışı.okulun hemen karşısındaki kırtasiyenin camında ok-yay setini gözüme kestirdim ve allem edip kallem edip anneme aldırdım. ama oynamam için annem şart koymuştu önüme, o da ödevlerimi yapmaktı... akşam 7 gibi ödevlerimi bitirir bitirmez basladım oynamaya. o sırada babam geldi yemegimizi yedik ve tekrar oynamaya koyulduk. baya oynadiktan sonra artik okları duvara atmaktan sıkılmıştım ve ok'un birini yakıma koyup sert bi şekilde yayı germiştim. sonra etrafimda deililer gibi dönüm birden bıraktım ve babamın elindeki çay bardağın a çarptı ve üstüne döküldü. babam o yanmanin verdiği acıyla "geçmişini siktiğim" diyerek yuvarlak masanin etrafında kovalamışti yakaladiginda da bi güzel dövmüştü aq.

ortaokul da olduğum zamanlardı. bursa dan babaannemin yeğeni gelmişti onun kızı benim yaşlardaydı pc den facebook ta falan takılıyoduk karşıma arsız bela ilgili bişey çıktı. bende arsız bela dinlemek nedir ya mal bunlar tarzında konuşup gülmüştüm. sonra kız bana bende dinliyorum nolmuş yani dedi. saniyelik bi şokun ardından hiç bişey diyemedim konuyu değiştirdim hemen :d

6 ya da 7 yaşındayım. salonda ısınıyorum öyle misler gibi tüplü sobayla ısınıyoruz bulundğumz ilde doğalgaz yok. neyse ben tatlı mı tatlı göbeği sırtımı halamın ördüğü yün kazakla örtmüşüm arkamı tüpe dönmüş tv izliyorum. ilk bi yanık kokusu aldım siklemdim tabi yandığımı düşünmk istemiyorum ardında koku arttı. kardeşim abi yanıyorsun dedi yok ya dedim.. arkama bi baktım... sonrası işte ghost rider gibi alev topu bir halde salonda koşuyorum.. aylarca tedaviler psikolojik çöküntüler falan tabi...

dün akşam kardeşimin veli toplantısı vardı. iyi kötü bir üniversite okuduğumuz için yol gösterici ve sahiplenici olarak ben gittim. zaten ortam hocalar falan beni eski günlere götürmüşken; ortaokuldaki platonik aşkım çıktı karşıma. kız kardeşi de o okuldaymış. hala güzel hatta dünyalar güzeli. küçükken aynı sokakta oturduğumuzdan, bahçeden gülü koparıp kapısında beklerdim ondan sonra okula kadar birlikte yürürdük, hani diyor ya yılmaz erdoğan; ömrümün en uzun, ömrümün en kısa yolu diye. bu yol da öyleydi. ondan uzun uzadıya bahsetmek istemiyorum şimdi. önceki entrylerimde illa ki bahsetmişimdir. her neyse dün tam çocukluğumun zirvesindeyken yine aynı ortamda olmamızı sağladı, dediğim gibi kendisi o kadar güzel ki, bahtı da güzel olsun daha da bir şey istemem.

kaloriferlerin yakıldigi kazan dairesi vardı orada oynayıp dayak yerdim hep çocukluktan belliydi fakir olacağım

8 yaşındayım hobbithemsire o zamanlar bikac aylık. dayımın 85li (raziye) ve 88li(şeyda) kızları bize geldi.yeni tasindigimiz için hem yardıma hem tatile. tabi çok uslu! bir çocuktum kuzenim raziye daha çok annemle takiliyor kardeşime bakiyor, seyda ile devamlı cildirtip akşam babam gelince şikayet edilince ceza alıyoruz.birgün misafir yorganlarinda seyda ile boğuşurken raziye içeri girdi halama söyleyeceğim sizi diye çıktı. eğer annem odaya girerse tüm duvarları oyun hamurlarini ıslatıp mahvettigimizi de gorecek korkusuyla annemlerin odasına kactik. raziyede odadan çıkmanız yasak diye bağırınca bizde kapıyı kilitledik başladık düşünmeye.annem eşyaları sardigimiz bütün carsaflari odaya yigmis. çocuk aklı ışte balkondan inelim kapıyı calalim aaa siz odada degilmiydiniz desinler sasirsinlar diye düşündük. yalnız evimiz 5. kat. başladık carsaflari birbirine bağlamaya. balkondan sallıyoruz 3 er dugum atıyoruz. en sonunda baktik yere kadar uzandı bir kere balkon demirine doladik sonra uzatıp annemin sandığının arkasina ucunu salladik o sandık ağır ya tutar ucunu mantığı ile. uzerine de makyaj masasının küçük taburesini utu masasını falan koyduk. bizce yeterince saglamdi. ben daha cesur ciktim tabi. inmeden önce 3 gulhuvallah 1 elham okudum sarildik helallestik. eğer duscek gibi olursak bir balkona atlayacagiz planları kuruldu. ben inerken 3. katta kuzenim ben gelmiyorum diye bağırdı. bende yukarı çıkamadım.en azından çaktırmadan eve al beni dedim. 1. kati biraz geçtiğimde karşı apartmandaki teyze kız kaçıyor diye bağırınca planlar alt üst oldu ben panikledim oturur vaziyette yere düştüm. kuzenim nerden dustugumu kestiremeyip bağıra bağıra annemin yanına gidip hala yetiş kızın çarşafla aşağıya düştü demiş. yukarı baktığımda annem korkuyla bana bakıyordu. iyiyim falan dedim ama iki terlik fırlattı. sonrasını hatırlamak istemiyorum. eve çıktığımda kuzenimle adeta üzerimizden tir geçmiş gibiydi öyle bir dayak yedikki duvardan duvara yerden tavana gerçek anlamda. 2 ay bel agrisindan duramadim dustugumde bel kemigim kaymış. 1bucuk yıl tedaviyle uğraştık. ortaokulda türkçe dersinde bu animdan 100 aldım.ama denizli de askeri lojmanlarda çarşafla inen kız diye mantiklari zorlayan bir ünüm vardı.2000-2006 yıllarında ordaydik ve hala beni öyle tanıyorlardı.

benim mahallemde bir eleman vardı, karakter tanımı yapmaya girmiyorum zaten hikayeyi okuyunca anlarsınız, 3-4 kişi ile gezerken hepimizden yurekliydi, çocukluğumuz beraber geçti bir gün bir olay oldu. karşı tarafa bizim için - ben bunları tanımıyorum, anca yolda selam veririz birbirimize diyip dayak yemekten yırtmışti... sürekli 9 ayak düşer, milleti 4 tur dolandırır alacak meselesi var ise. verecek? o ne. birgün yine küçük çaplı iş sektörüne girmiş ( yaş 14 en fazla) ölen akrabası için pide ayran ve meyvesuyu alacak kafadan 300 kişiye yeter diye, pideciye abi param az diyerek çeyrek kar ile kitliyor, toptancıya ise içecekler için, dedem öldü paramız az muhabbeti ile kitliyor. yıllar önce hesap edersek baya yüksek miktar eder,kendine kalan para ile kaçak sigara bulup 2 katına okulda mahallede satıyor. en sonunda altına bisiklet çekiyor, bu hikayeyi okuyup anlayın sonra karar verin, kafası kızınca dini küfürler bile ederdi, ama bayramlarda namazı hocanın on safında kılar çıkışta tüm cemaatin elini öpüp 2 hafta yetecek harçlık ile dönerdi. bi ara yine ortaokulda dayak geliyor - bu başladı bağıra bağıra dua okumaya. adamlar afalladı ne oluyor diye, vurma vurma kitap için vurma dedi. karşı taraftan mahalle abisi diğer elemanları tekme tokat dövmüştü, ulan böyle efendi namazında niyazında çocuk dövülür mü diyerek. dayısının tırından yakıt çalıp okulda millete satardı, o zamanlar bakkallar vardı ve hesap defterleri olurdu. babasının ismini kullanıp günlük yüksek miktar harcama yapardı, ay sonu dayağını yer yinede uslanmazdi. uçak ve helikopter hariç çoğu taşıtı kullanabilir kendisi, kafa zehir gibi maliye bakanı yapsak iki senede türkiye dış borç sıfırlar, şuan kendisi ufak bir aile dostu yanında taşımacılık yapıyor, 5 bin tlye aldığı arabayı 9bine sattı. şeytanı kandırabilecek potansiyeli vardır...

bi tane orta büyüklükte bi sahamız vardı, bi kenarı da çok yüksek olmasa da bi duvarla çevrili. bi gün orda top oynuyolar ben de duvarda oturmuş ileri geri sallanıp onları izliyorum. bi anda denge mi kaybedip arkaya düştüm, arkada da kırık bira şişeleri varmış. haliyle oraya düşünce kafam yarılmıştı. (bkz: kör talih)

çocuktum hatırlamıyorum

evime 5 kisi dövmeye gelmişlerdi.hastaydim ben de kabakulak olmustum.yuzumde maskeyle dolasiyorum.gelin dövün dedim ya zaten halim yok sizede bulaşır siz bilirsiniz.bi b*k yapamadilar

5 yasındayım.annemle babam hastasonu hep banyodan çıkar bornozlu olurlardı.bi gün kafaya koydum erken kalkıp bende yikancam diye.uyumadim gece.keske uyusaydim.seslerden çok korkmuştum. anne ben korkuyom diye yanlarına gittim.kapiyi açtım......psikoloğa götürdüler tabi beni ama onların psikolojisi daha çok bozulmuştu ajagsjgajsv

5,6 yaşlarındayken televizyondaki kadınları öpmeye çalışıyomuşum bi gün o koskocaman tüplü televizyon üstüme düşmüş ölüyomuşum aq

küçükken manyaktım ben. bir gün üç kız top oynarken iki çocuk gelip topumuzu almaya çalışmışlardı birini tırmalayıp diğerini ısırarak ağır hasarlara yol açmıştım birinin annesi bizim evi basmıştı sonra benim küçücük (5 6 yaşlarındaydım) bir kız olduğumu görünce oğlunu dövmüştü xjshzsjk

küçük bi kızken normal olmadığım belliydi istediğim olmadığında sinirlendiğimde soyunuyodum

çocukluğumd tam bir psikopat olduğum gerçeği yine yüzüme vuruldu. küçükken balkondan kuzenimi mi atmadım kendim mi atlamadım çıkık bir burunla 2 hafta gezdim ki acısından aksamlari gizli gizli aglardim. kucuk tavsanimi annesinin yanina gitsin diye balkondan havaya firlattim. civcivimin ustune oturdum. yine kucuk bir tavsanimi kediyle oynasin diye kediye sunmustum.s..ss.

6 7 yaşlarında ancayım. iki üç arkadaşla evcilik oynuyoruz. oyun bu ya abim askere gidecek yolcu ediyoruz bizde. oyuna fazla kaptırdım kendimi herhalde. gözlerim doldu, hüzün çöktü geçtim bir kenara başladım ağlamaya. sordular "neden ağlıyorsun" diye "ben abimi askere nasıl göndericem ya birşey olursa ona!" dedim ve daha fazla ağlamaya başladım. gitti. kazasız belasız döndü. bütün askerler kazasız belasız dönsün insaallah. kardeşler abisiz kalmasın.

küçükken ablamla oyun oynarken araba anahtarını kulağına sokmuştum. bunun üstüne bir de arabayı çalıştırıyormuş sesleri verip kulağın içinde anahtarı çevirmiştim, ey gidi. hatırlar hâla güleriz.

çocukken altıma işerdim annemden çok dayak yedim

eski evlerde önceden tuvaletler dışarıda olurmuş bizim evin önünde de öyle bir şey vardı bizde onun üstüne çıkar oyun oynardık bir gün yine oyun oynuyoruz bende böyle titanic i ilk defa izlemişim etkisinde kalmışım falan kollarımı açmışım titanic yapıyorum yani anlicağınız arkadaşımda geldi beni itti arkamdan yüksek de tabi o zaman ki boyuma göre lönk diye yere düşmüş kafam kanamıştı

ilkokul 1 ya da 2. öğretmen ödevleri kontrol ediyor. sıra bende. tabi ödev yapılmamış. hoca ısrar ediyor evladım versene diye. ben de inadım tabi, vermiyorum. en son dayanayıp hocannın yüzüne bir fırlattıysam defteri, soluğu evde aldım.

balkondan aşağı maden suyu şişelerini atardım sonra annem öğrenip kafamı kırdı da bende bu huyu kimsenin kafası yarılmadan bırakmış oldum

çok merak ettigim anilardir. yazin yarin olunca hepsini okuyacagim.

benden bi yaş küçük kardeşimle oturduk anılarımızdan bahsedip eğleniyoruz. daha 3-4 yaşlarında olan diğer kardeşim "benim hiç anım yoook" diye hunharca ağlamaya başladı.tabi biz annemle falan gülmekten yarılmıştık

hep bir uçurtmam olsun istemiştim küçükken. hoş hala istiyorum ama hevesim kaçtı. neyse ben böyle uçurtma isterken üst katımızda oturan annemin kuzeninin iki çocuğu ile çare üretmeye başladık. en sonunda poşete ip bağlayıp onu sallandırdık. aşırı mutlu olmuştum her rüzgar poşeti savurduğunda. güzel günlerdi,çabuk geçti.

bana kalırsa en güzel çocukluk anısı ben koltukta uyurken babamın beni odama kucağında taşımasıydı.babam beni taşırken ben uyanırdım sonra hemen gözlerimi kapatırdım bana bakıp gülerdi bende gülerdim öper giderdi sonra.babalar iyiki var :)

mutfakta neler oluyor fasulye bakla bakla bakla tekerlemesini fasulye boklu boklu boklu diye söylermişim bir yere gittiğimizde hep o tekerlemesiyi söyletirlermiş gülmek için

arkadaşım: bak beni sinirlendirme seni kuyuya atarım ben: olmaz beni oraya atma. annem ,benden habersiz bir yere gitme, dedi arkadaşım: nereye atayım o zaman ben: balkondan atarsan olur yaş 10-11 ama kafalar pırıl pırıl

arkadaşımla aynı anda tuvaletimiz gelmişti. sonra ilk kim giderse o işer diye yarışa girip ikimiz de aynı anda tuvalete ulaşınca klozete sırt sırta oturduk. ilk benimki bitti ve klozetten kalktım o da sırtını bana dayamış olduğu için tuvalete düştü ahahahah

çocukken epilepsi hastalığım vardı. ilk nöbet geçirdiğim de ben de bi morarma bi değişik haller. başlarda annemler çok korkuyormuş ama zamanlanma onlar için de normalleşmiş. hatta sey diyolarmis bu bayildi yine djdkdkjd.asıl bomba geliyo ghghjhh. anlattıklarına göre uyanırken oluşan rahatlamaya dolayı işiyormuşum sjsjsjsjsjjs. şimdi herkes sen eskiden bayılıyordun noldu o iş diyolar

bazen bir koku alırsında yarım yamalak bir şeyler hatırlasın ya o çocukluk anıları daha değelidir bana göre unutulmaya yüz tutmuştur. hatırlamak insana tebessüm ettirir.